Wyjątkowo w tytule nie będzie polskiej nazwy. Według Mariaszkowego tłumaczenia Podręcznik dla baterii artylerii zmotoryzowanej wyd. Reibert (skupiłem się nie na dosłownym tłumaczeniu, a najdokładniejszym podaniu niemieckiego odpowiednika w polskiej terminologii wojskowej).
Książki w wojsku?
We „współczesnej armii” dbano o to, aby żołnierz miał zapewniona rozrywkę (szachy, radio, kompanijne kółka teatralne czy biblioteka). W bibliotece żołnierz mógł przeczytać najnowsze wieści z frontu z gazet, krótkie opowiadania o walkach – coś w stylu króciutkich romansów tylko tematyka bardziej dopasowana pod zamysły propagandy, czyli walka z wrogiem.
Opis instrukcji:
W takim miejscu również żołnierz miał dostęp do podręczników wojskowych, z których prócz części ogólnej:
-dlaczego niemcy wywołały wojnę – 1-2 stronicowy zarys historii narodu germańskiego etc.
-stopnie i umundurowanie w wojsku niemieckim
-odznaczenia
-obsługa broni palnej i opis wyposażenia
-musztra,sposoby wydawania rozkazów
-kartografia.
Była też część szczegółowa w każdej części inna poświęcona zagadnieniom dla danego typu wojsk w wypadku mojej ksiażki to obsługa silników samochodów i ciągników artyleryjskich, rodzaje amunicji artyleryjskiej, balistyka, opisy konstrukcyjne i obsługi dział.
Skad ja to mam:
Właściwie to sam nie pamietam – chyba jeden z pierwszych allegorowych zakupów. Stan pierwszych kilku stron straszny – brak strony tytułowej oraz przodu i boku obwoluty odstrasza, ale dalej juz jest wszystko w porządku. Miałem zamiar zebrać wszystkie instrukcje, jednak koszta z jakimi wiązał się ten plan mnie przerosły. Od wakacji próbuje sie bezskutecznie pozbyć: albo nie mogę dojść do Wrocławskiego antykwariatu lub za bardzo sie przywiazałem do ksiażki i nie mam serca wystawiać na allegro. Jakos tak się ona u mnie kurzy i kurzy.
mariaszek 